স্বাধীনতা সংগ্ৰামী বাউলীকবি কমলানন্দ ভট্টাচাৰ্য্য .🌺👏 Freedom Fighter Bauli Kavi Kamalananda Bhattacharyya...

 

🌺আমাৰ ককা -👏বাউলীকবি কমলানন্দ ভট্টাচাৰ্য্যদেৱৰ আজি ৭০ সংখ্যক পূণ্য তিথি । পুহমাহৰ কৃষ্ণা একাদশীত..,. ইংৰাজী ১৯৫১ চনৰ ৪ জানুৱাৰী তাৰিখে ৫৬ বছৰ বয়সত তেখেত স্বৰ্গবাসী হয় ।  

সৰুৰে পৰা ককাৰ  শ্ৰাদ্ধ দেউতাই  কৰি অহা দেখি ককাক দেখা  যেন লাগিছিল । এই দিন কেতিয়াও পাহৰিব নোৱাৰোঁ । নগাঁৱৰ ঘৰত সাংগীতিক পৰিবেশৰ মাজতে ককাক যেন পাইছিলোঁ । 

আজি ককাৰ গানেৰেই  ককাক স্মৰণ কৰি পূজা দিলো। ।ককা আহি গান শুনিবলৈ ৰৈ থকা  যেন লাগিল।

        ১৯৪২ চনৰ স্বাধীনতা আন্দোলনত  যোগদিয়াৰ পিছত ৯ মাহ কাৰাবৰণ কৰি  তেখেতৰ স্বাস্থ্যৰ অবনতি ঘটিছিল ।  দেশৰ কাৰণে প্ৰাণ  আহুতি দিয়া এইজন ককা ...আমাৰ সকলোৰে  ককা ..বাউলীকবি  কমলানন্দ  ভট্টাচাৰ্য্য দেৱৰ  মৃত্যু হৈছিল মাতৃৰ সমুখত  । সেইগৰাকী  মাতৃৰ  মানসিক শক্তি ৰ কথা আইতা আৰু  দেউতাৰ পৰা বহুত শুনিছিলো । তেখেত আমাৰ আদৰ্শ ।  নিজৰ পুত্ৰ জেলত থাকোতে , আৰু  পুত্ৰৰ   মৃত্যুৰ পিছত ধৈৰ্য্য সহকাৰে  ঘৰ চলাই নাতিক মানুহ কৰা এগৰাকী সাহসী  মানুহ আছিল 'আই '... দেউতাৰ মৰমৰ আই । দেউতাৰ আদৰ্শ আমিও পালো । 

       ১৯২১ চনত  মহাত্মাগান্ধীৰ  আহ্বানত গোটেই ভাৰতবৰ্ষ জুৰি  যি  অসহযোগ আন্দোলন  আৰম্ভ  হৈছিল --সেই আন্দোলনত  যোগ দিবৰ বাবে  তেখেতৰ লগতে  আৰু দুজন  কৃতী  শিক্ষকে  নগাঁও উচ্চ ইংৰাজী  বিদ্যালয়ৰ  চাকৰি  ইস্তফা  দি আন্দোলনত জপিয়াই পৰে । বিলাতীবস্তু বৰ্জনৰ বাবে দিয়া  আহ্বানত নিজৰ ঘৰৰ সমুখতে সকলো বিলাতী বস্ত্ৰ, দ্ৰব্য আদি প্ৰজ্বলিত কৰি ৰাজহুৱা ভাৱে  পুৰি ভস্ম কৰিছিল  । অসহযোগ আন্দোলনত  সক্ৰিয়  ভাৱে  যোগ দিয়াত  কাৰাবৰণ কৰিব লগা হৈছিল । সেই কালছোৱাৰ সৰহ খিনি সময়  ''ছিলেট'' জেলত কটায় । ছিলেট জেলত থাকোতে লেখা বিখ্যাত এটি গীত আছিল   ''তই  ভাঙিব  লাগিব শিল অ'অভাগা .....''--জেলৰ কয়দীৰ কষ্ট দেখি মনৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰোতে সেই সময়ৰ জেইলৰৰ  নাম দিও লেখিছিল .এটা অন্তৰা....কিদৰে কয়দীক বুট জোতাৰে গুৰিয়াইছিল জেইলৰে । কিন্তু  গীতটি পিছত ৰেকৰ্ড কৰোতে সেই অন্তৰা  অন্তৰ্ভুক্ত কৰা   নাছিল ।

             ১৯৪২ চনৰ আন্দোলনৰ পিছত জেলত থাকি ককাৰ  স্বাস্থ্যৰ  বহুত ক্ষতি হৈছিল । নগাঁও জেলৰ পৰা তেখেতক ১৯৪৩ চনৰ আগভাগতে  তেজপুৰ জেললৈ নিছিল । সেই সময়ত তেখেতে মনৰ  দুখত নিজৰ লৰাছোৱালীক চাবলৈ হেপাহ কৰিছিল বুলি দেউতাই মোক আবেগিক হৈ কৈছিল । যিদিনা যাব সেইদিনা আবেলি সময়ত এজন ভলন্টীয়াৰে গৈ দেউতাক খেলি থকা অৱস্হাতে ঘৰত খবৰ দিছিল । লগেলগে দেউতাই ভায়েক ভনীয়েকেক লৈ নগাঁও ৰেল ষ্টেচন পাইছিলগৈ ।  

          ১৯৪৩ চনত জেলৰ পৰা ওলাই অহাৰ পৰা ককা  লাহে লাহে অসুস্হ হৈছিল ।আৰ্থিক ভাৱেও জুৰুলা হৈ মানসিক শান্তি ও নাইকিয়া হৈছিল বুলি মই দেউতাৰ পৰা জানিব পাৰিছিলো । ১৯৫০ চনলৈকে ককাৰ অশেষ কষ্ট গল । তাৰ মাজতে ককাই গীত ৰচিছিল । স্বাধীনতাৰ পিছত এটা চাকৰি পাইছিল যদিও সিও আছিল দুদিনীয়া।  তেখেতৰ জমা পইছা থকা বেঙ্ক টোও বন্ধ হৈ যোৱাত পইছাখিনিও হেৰুৱাব লগা হৈছিল ।